Polo respecto ao diferente, porque todos somos únicos.
Se xuizos e sen prexuizos.
Este é o blog da biblioteca do IES Cidade de Antioquía
Hoxe pasou polo instituto - polo seu instituto - un artista emerxente d'A Limia: Kid Mount. E aos que lle demos clase nalgunha ocasión énchenos de alegría que volva nada máis e nada menos que para dar un concerto.
Aínda recordo a última vez que cruzou as portas do Antioquía sendo alumno. Foi nun mes de xuño, recén rematada a ABAU, regresabamos de Ourense e, cando lle ofrecín deixalo na casa, díxome que tamén ía ao centro. Ao baixar do coche frente ao instituto mostrábase non sei dicir se nervioso ou emocionado, non podía crer que fose a pisar por última vez o instituto. A reflexión era a máis frecuente nestes casos: levaba anos vendo aquel edificio coma un sitio pouco agradable ao que tiña que ir e agora daba vertixe marchar, porque a fin de contas sempre soubo que estaba nun lugar seguro.
E marchou a Compostela para vivir a fermosa vida universitaria que lle trouxo - á vista está - máis ca libros. E dende aquí, ímolo seguindo, en redes sociais, a través de You Tube,... Non nos falta orguio, porque el mesmo confesou nunha entrevista que a súa primeira canción escribíraa no Antioquía. Despois dun recreo escoitando música, nunha clase de Filosofía comezou a súa labor como compositor. O que deron de si as clases de José Luis!
Sexa coma sexa, Manuel, porque para nós sempre serás Manuel, xa sabes que tes abertas as portas do noso centro e do noso corazón. Volve cando queiras...
O alumnado de 1º ESO creou uns artesanais fanzines sobre o xénero teatral. Neles non só recolleu artisticamente a definición de teatro, as características e os principais subxéneros teatrais, senón que tamén anotou títulos de obras de teatro cos/as autores/as, fragmentos de obras teatrais e incluso breves escenas teatrais da súa propia autoría.
Como colofón ao estudo do teatro e á realización desta tarefa asistiu a un obradoiro teatral da man de Manuel Fontemoura, profe, autor, adaptador, director e demais de Teatro Aneis. Grazas a este obradoiro, os alumnos e as alumnas convertéronse en dramaturgos/as, actores e actrices, encargados/as de atrezo, técnicos/as de iluminación e de son... pasando así por todos os labores do oficio teatral dende a creación do texto ata a súa posta en escena. E, por suposto, lles ofreceu unha visión nova para a lectura do teatro, con agarimos, coma se fose unha novela.
Unha das actividades que relacionamos habitualmente coa lectura é o deseño das caixas misteriosas, unha iniciativa na que o alumnado pon en marchas as súas aprendizaxes para crear traballos multidisciplinares moi atractivos nos que lucir as súas competencias. No novo espazo de exposición da BiblioAntioquía poderedes ver unha mostra do logros acadados. Merece a pena!
Libros retitulados, cartaces teatrais e unhas grandes doses de creatividade para esta semana tan importante que lles adicamos ás letras.
Hoxe, 23 de abril, a BiblioAntioquía está de festa! O libro é o protagonista. Este ano, contamos cunha novidade: unha pequena exposición de libros que forman parte dos nosos fondos e que, nalgún momento da historia e nalgún lugar do mundo, foron prohibidos:
Nun curso non que nos propuxemos unir a biblioteca con outras manifestacións artísticas, non podían faltar as artes plásticas. E se engadimos que un dos eixos da biblioteca é reivindicar a igualdade, aproveitamos este 15 de abril; Día internacional do Arte, para resaltar as figuras femininas que moitas veces son esquecidas pola historia.
Chegamos á primavera mergullados en versos, entre páxinas que falan de nova formas, de novas voces para o século XXI.
Feliz Día da poesía!
As protagonistas foron Tania González, que aparte de dar clases particulares e traballar nalgunha academia, foi maquilladora dunha coñecida firma; tamén interviu Ana Belén Figueira, que recentemente se graduou en Educación Social, foi au-pair en Alemaña, opositou á unión europea en londres e traballou nunha pizarreira e como axudante de mago durante tres intensos días, percorrendo os pobos da Castela vaciada en furgoneta; Celsa Gómez contounos a súa aventura coma monitora de campamentos ou os seus vínculos matemáticos coa universidade; Eva Calvero falounos da súa labor como animadora deportiva e do seu vínculo continuo co deporte, conciliando unha numerosísima familia, estudos, oposicións e demais obligacións cotiás; e Susanne foi a que nos sorprendeu coa súa ampla experiencia laboral: traballou en París en Le Fígaro, foi comminity manager, monitora de obradoiros do máis diverso, e actualmente compatibiliza o seu traballo como porfe cun negocio de turismo rural na Ribeira Sacra.
De todo esto sacamos unha ensinanza que Susanne resumiu en dúas frases: "Máis vale tarde que nunca" e "Aprendizaxe de por vida".